Soulstories | Karen

SOULSTORIES

Verhalen van vrouwen waar je op straat niets vermoedend langsloopt, maar waar een hele rivier aan verhalen doorheen stroomt. Vrouwen die op een kantelpunt staan, in combinatie met de beelden waar die kracht uit af te lezen valt. Vrouwen die:

• overwinnen

• knopen doorhakken

• er genoeg van hebben

• op hun strepen staan

• zichzelf op de eerste plaats zetten

• trauma's verwerken

• haat door liefde willen vervangen

• naar zichzelf in de spiegel willen leren kijken

• niet langer in een keurslijf willen zitten

• …

---

Karen

---

Ik ben toch wel even omvergeblazen door de mooie beelden die je zonet doorstuurde.

Eerst en vooral: je deed dat fantastisch! Ik was best wel zenuwachtig voor de fotoshoot en vrij onzeker over mijn lijf (ter illustratie: de lerares snit&naad riep ooit vele jaren geleden voor een volle klas haar verbazing over mijn “wanverhoudingen” uit toen ik een patroon moest uitzoeken. dat hielp niet meteen ). Maar ik heb me op geen enkel moment niet comfortabel gevoeld bij jou. De rust die je uitstraalde stelde me heel snel op mijn gemak. Ook de “optutsessie” door Eva gaf zeker een boost!

En nu ik de resultaten zie en de prachtige sfeer die jij in een beeld kan vatten ben ik heel blij dat ik een sessie geboekt heb! En ook dankbaar dat ik de gelukkige winnaar was van de give-away .

De afgelopen twee jaar zijn een enorme beproeving geweest op verschillende vlakken. Het ging een periode niet goed met mijn zoon. Die was pas 9 en werd slachtoffer van online pestgedrag. Zo erg zelfs dat hij er niet meer wou zijn op deze wereld. En ik had dat als moeder niet gezien. En hij had het me niet verteld, terwijl ik dacht dat hij me alles kon vertellen. Heel hard vond ik dat.

Mijn huwelijk liep ook niet zoals verwacht. Een hele fijne en lieve man, de beste vader voor onze kinderen. Maar we geraakten elkaar ergens onderweg kwijt en konden elkaar niet meer geven wat we als partners nodig hadden. Ik voelde me eenzaam maar het viel me heel zwaar de beslissing te nemen een punt te zetten achter ons huwelijk. Het besef veel mensen pijn te doen raakte me hard. De pandemie hielp me misschien wel de knoop sneller door te hakken. Ik was echter zonder het goed en wel te beseffen een stukje van mezelf verloren in de jaren met “zorgen voor”. Onze beide kinderen vragen wel wat zorg en nabijheid. En ik doe niets liever dan “moederen”, maar ik kon zelf niet zoveel zuurstof meer bijtanken.

Door dit hobbelige parcours heen heb ik ook steeds geprobeerd de mooie dingen te blijven zien. En heb ik ze des te meer weten te waarderen. Ik ben echt opnieuw moeten gaan graven in mezelf naar wat me energie geeft.

Ik voel dat ik nu weer dichter bij mezelf sta en dat is heel fijn. Moeilijke momenten zijn er nog steeds, maar ook het geloof dat iedere hobbel op de weg wel iets bijbrengt aan de toekomst. En die kan ons nog verrassen .

Soulstories | Jana

SOULSTORIES

Verhalen van vrouwen waar je op straat niets vermoedend langsloopt, maar waar een hele rivier aan verhalen doorheen stroomt. Vrouwen die op een kantelpunt staan, in combinatie met de beelden waar die kracht uit af te lezen valt. Vrouwen die:

• overwinnen

• knopen doorhakken

• er genoeg van hebben

• op hun strepen staan

• zichzelf op de eerste plaats zetten

• trauma's verwerken

• haat door liefde willen vervangen

• naar zichzelf in de spiegel willen leren kijken

• niet langer in een keurslijf willen zitten

• …

---

Jana

---

Ik herinner mij dat ik al op enorm jonge leeftijd struggles had met wie ik was en wat mijn plek was op deze wereld. Zowel vanbinnen, als de buitenkant. Ik denk dat ik in die tijd besliste om gewoon mezelf in bochten te wringen, tot iedereen mij graag had/zag. Fast forward naar mijn tijd op de universiteit en ik raakte volledig verzeild in alle verantwoordelijkheden die ik voelde. Een diploma halen, scoiaal zijn, een minstens even goede job vinden. Ik had een beeld van alle verwachtingen van de mensen rond mij in mijn hoofd, en heb heel hard geprobeerd om aan al die verwachtingen te voldoen. Tijdens mijn studies zorgde die druk die ik mezelf oplegde voor enorme faalangst. En tegen dat ik één jaar in mijn allereerste job zat, liep ik tegen de lamp. En meteen stevig. Hallo burnout...

Daarna ging ik door een proces, en dat proces duurt nu al 6 jaar en is nog steeds bezig. Die eerste 5 jaar heb ik vooral rond mijn mentale gezondheid gewerkt. Uitzoeken wie ik ben, en vooral ook accepteren hoe ik in elkaar zit. Ik moet mezelf nog vaak luidop de toestemming geven om gewoon authentiek mezelf te zijn. En niet te proberen om te passen binnen het plaatje waarvan ik denk dat het beste zou werken in onze maatschappij.

Die eerste jaren zag ik mijn lichaam als minderwaardig aan mijn mentale gezondheid. Focus lag op therapie, op coaching, op 'het koppeke'. Maar naarmate mijn proces vorderde begon ik te merken dat het lichamelijke nooit te negeren valt. En na al die jaren werken aan mijn mentale gezondheid en mezelf op dat vlak te accepteren, merkte ik dat ik enorm veel haat en verdriet voelde naar mijn lichaam toe. Ik was de 30 aan het naderen, maar voelde mij allesbehalve een echte vrouw. Mijn innerlijke stem sprak dagelijks op een enorm negatieve en afbrekende manier over mijn eigen lichaam. Ondertussen besef ik dat ik veel van die manier van kijken naar mijn eigen lichaam heb meegekregen van mijn gezin. Ik kan me niet herinneren dat mijn eigen mama vaak op een lieve positieve manier over haar lichaam sprak, ik denk dat de stem in mijn hoofd vaak dezelfde woorden gebruikte dan ik hoorde of voelde bij mijn eigen mama.

En ik besliste dat ik ook dit stukje van mezelf door een proces ging moeten loodsen. Ik wou ook dat stukje van mezelf een beetje meer liefde en ruimte geven. Ik heb het altijd moeilijk gehad met me echt vrouw te voelen. Ik zag al die foto's van andere Body & Soul sessies, en keek op naar hoe elke vrouw op de foto's zo enorm mooi was op haar eigen manier. En wou met de Body & Soul sessie mezelf, de vrouw in mij, een cadeau doen. Mezelf laten voelen dat ik er ook mag zijn, en dat er schoonheid zit in wie ik ben. Een hopelijk grote stap in die zelfacceptatie en die betere band met mijn eigen lichaam, en hoe ik dat lichaam zelf zie. En misschien, diep vanbinnen, wil ik zorgen dat als ik ooit beslis om mama te worden, ik mijn kinderen die zelfacceptatie en zelfliefde wel kan leren en meegeven.

Et voila, met een duwtje in mijn rug van mijn vriend én zonder er iemand anders over te vertellen (ik wil deze ervaring een tijdje vooral voor mezelf houden en koesteren), volgde ik mijn gevoel en gaf ik me over aan Myra! Myra and her magic! ??

Soulstories | Inge

SOULSTORIES

Verhalen van vrouwen waar je op straat niets vermoedend langsloopt, maar waar een hele rivier aan verhalen doorheen stroomt. Vrouwen die op een kantelpunt staan, in combinatie met de beelden waar die kracht uit af te lezen valt. Vrouwen die:

• overwinnen

• knopen doorhakken

• er genoeg van hebben

• op hun strepen staan

• zichzelf op de eerste plaats zetten

• trauma's verwerken

• haat door liefde willen vervangen

• naar zichzelf in de spiegel willen leren kijken

• niet langer in een keurslijf willen zitten

• …

---

Inge

---

30 jaar worden was een keerpunt in mijn leven. Bye bye 2 en hello 3. En oh boy, wat had ik het daar moeilijk mee. Wat wou ik nog doen? Wat wou ik nog allemaal zien? Zou ik ooit kinderen willen? Een huis? Het woord 'bucketlist' schoot even door mijn gedachten. Noem het gerust een pre midlifecrisis

Het eerste waar ik aan dacht was een fotoshoot. Oorspronkelijk alleen van mijn gezicht. Waarom vraag je je af?Op mijn 28e heb ik mij op aanraden van de arts laten opereren aan mijn kaken en kin. Een operatie die eigenlijk al in mijn kindertijd had moeten plaatsvinden, maar mijn ouders wouden de beslissing niet voor mij nemen.

Gevolg: na de operatie liepen mensen mij voorbij omdat ze mij niet meer herkenden, ik leek niet meer op mijn tweelingzus en al zeker niet meer op alle foto's die ooit van mij genomen waren.

Ik heb het internet afgeschuimd naar fotografen waar ik mij enigszins goed bij voelde. En ik kwam terecht bij Myra. En wat ik oorspronkelijk in gedachten had veranderde naar een totaal andere ervaring.

Het eerste warme contact, het feit dat je een plaats, kledij en poses mag kiezen waar jij je opperbest in voelt, het feit dat er tijd werd genomen (niet enkel voor de shoot maar ook voor een babbeltje) maakte deze ervaring voor mij onvergetelijk.

Het enige moeilijke aan heel deze ervaring was proberen om niet elke foto die ik zag in mijn winkelmandje te steken Bedankt Myra om mij op elke foto te laten stralen! Ook nog even een dikke dankjewel aan Eva voor de geweldige make-up!